اهداف تاریکخانه دولت برای انحلال خانه سینما

محمدرضا اسدزاده - انحلال خانه سینما می رود تا به بحرانی جدی در میان نخبگان و هنرمندان و کانون های فرهنگی و هنری تبدیل شود.

چه قرار باشد رئیس جمهور یا افرادی منسوب به او برای خودنمایی در افکار عمومی نخبگان برای حل این بحران وساطت بکنند یا نه، جای این سوال باقی است که به راستی این بحران سازی اتفاقی است؟ به نظر می رسد که فروکاستن این بحران تا این اندازه که علت انحلال، اختلافات بین شمقدری و عسگر پور بوده است نیز بسیار سطحی است و...
آنچه از قرائن و شواهد و گفته های پشت صحنه پیداست ، انحلال خانه سینما یک کار ویژه تازه از سوی تاریکخانه ای است که مقاصد سیاسی خود را دنبال می کند. تمام قرائن و شواهد و شنیده های پشت صحنه حاکی از آن است که طراحی این بازی نه در وزارت فخیمه ی زنده، پویا، پر تحرک، اثر بخش، فرهنگ ساز و هنر آفرین ارشاد – خصوصا در دوره جناب سید محمد حسینی- بلکه در تاریکخانه ی دیگری دردولت رقم خورده است.
دوستان نزدیک در فرهنگستان هنر تا روزنامه و سایت های نزدیک به جریان انحرافی، روایت های جالبی از این ماجرا نقل می کنند....
همه آنها که جناب سید محمد حسینی وزیر محترم ارشاد کنونی را می شناسند می دانند که او نه آنقدر جرات و جسارت دارد و نه آنقدر تحرک و تاثیرکه خواسته باشد اینگونه در مقابل انحلال یک خانه موثر در سینمای کشور بایستد. بنده ماه های متمادی با جناب حسینی در صدا و سیما کار کرده ام و از نزدیک با مشی و مرام شخص ایشان آشنا هستم که از قضا آن همکاری به استعفای جمعی ما در مجموعه تحت مدیریت ایشان انجامید. این جرات ها ریشه در مرام جناب وزیر ندارد. چه آنکه او بیشتر مشی اش بر سکوت و عافیت طلبی است تا تجدید نظر طلبی و در افتادن با ساختارها و قس علی هذا...
استاد سید مهدی شجاعی نقلی می کرد از برخوردش با این وزیر محترم و می گفت ایشان آنقدر بی تاثیر و تاثراند که اساسا فرقی نمی کند مدیر کجا و کدام وزارتخانه باشند. چون باید مطمئن باشی نه کلام موثری و نه عمل به درد بخوری از این وزیر مهمترین نهاد فرهنگ مملکت نخواهی یافت.
حال چه شده است که بعد ازاین سال های سکوت و بی تاثیری و در انزوا سپری کردن، جناب وزیر ارشاد برای انحلال خانه سینما آن هم در آستانه جشنواره فجر و بزرگداشت دهه فجر و در آستانه انتخاباتی که باید ملاحظات فرهنگی و سیاسی در برخورد با نخبگان صورت بگیرد، مجاب شده است که یک تنه به صحنه بیاید و پای یک حرکت غلط که همه هنرمندان و نخبگان کشور – جز چند نفر نان به نرخ ارشاد خور- بر آن اذعان دارند، بایستد.
روایت دوستان نزدیک به رسانه ها و نهادهای دولتی ما از این دستور بالادستی که به هدایت تاریکخانه ی جریان انحرافی در دولت دهم صادر شده و جناب وزیر فقط مجری آن هستند، چیز دیگری است. در جلسه خصوصی انتخاباتی وبلاگ نویسان با عوامل دولت، دوستی پرسیده است: آیا در این شرائط انتخاباتی انحلال خانه سینما به نفع دولت است؟ که جواب شنیده است: این خیری است که به نفع ما تمام خواهد شد!
حال باید پرسید که چه خیری پشت این انحلال برای دولت نهفته است؟
تحلیل یکی از عناصر نزدیک به رسانه های جریان انحرافی در نشست انتخاباتی اخیر از واقعه انحلال خانه سینما شنیدنی است:
' دولت احمدی نژاد، دولت مردم است. نه نخبگان. این برنامه ها اتفاقا در آستانه انتخابات جواب می دهد. مردم با جریان احمدی نژاد هستند. هنرمندان دلسرد می شوند که بشوند. به صحنه نمی آیند و ساختار آراء برای ما فراهم تر می شود. مردم و احمدی نژاد راه خودشان را می روند و جریان طبقه متوسط به بالا و نخبگان علیه حاکمیت رسمی درون نظام صف می کشند. دیگر لازم نیست احمدی نژاد جلوی نگاه رسمی حاکمیت بایستد تا خراب شود. خود نخبگان به حاکمیت بد بین می شوند و از حاکمیت دور می شوند...'
همان تاریکخانه ای که در دولت دهم با طراحی دسیسه های فراوان قصد دور کردن و اختلاف افکنی بین روحانیت و ارکان حکومت را نشانه گرفت، و پس از آن به طراحی بازی هایی برای القاء حاکمیت دوگانه پرداخت و سپس در همه این سال ها به مردم القاء کرد که نگاه رسمی در حاکمیت جمهوری اسلامی با نگاه احمدی نژاد متفاوت است، اینک می رود تا با هر شیوه ای هنرمندان و نخبگان جامعه را از نهادهای رسمی دور کند.
عناصر تاریکخانه ی دولت دهم که ریشه های انجمن حجتیه ای آنها برای تیزبینان از ابتدا مسجل بوده است، از این اختلاف افکنی ها و بحران سازی های که به دست خود دولتی ها اجرایی می شود، اهداف سیاسی خود را دنبال کرده و می کنند تا در آینده دور یا نزدیک، پاسخ های مد نظر خود را بگیرند. تا چه شود و کی پرده ور افتد؟