نگاهی به عوامل خشونت در ناآرمی های پس از انتخابات

نگاهی به عوامل خشونت در ناآرمی های پس از انتخابات

انتخابات 88 یکی از بارزترین نقاط تاریخ انقلاب اسلامی بود. این انتخابات ثابت نمود که جمهوری اسلامی این قابلیت را دارد که در بتواند بالاترین طراز مردم سالاری را کسب نماید. اما این پیروزی برای انقلاب اسلامی مسئله ای نبود که دشمنان انقلاب به این  سادگی بتوانند آن را تحمل کنند.

این پیروزی در شرایطی بدست آمد که رئیس جمهور ایران در عرصه بین الملل درست در مقابل استکبار ایستاده بود و این پیروزی پس از 4سال خدمت به مردم به وجود آمده بود.

اگر این پیروزی جمهوری اسلامی در جهانی می شد سران استکبار ضربه سنگنی را متحمل می شدند پس باید این پیام انقلاب به حاشیه می رفت.

قدرت طلبی، لجاجت و جهالت بین سیاسیون شکست خورده در انتخابات این زمینه را فراهم نمود تا غرب بتواند این پیروزی را به حاشیه براند.

سایت صدای آمریکا، رسانه رسمی دولت آمریکا درست 5 روز قبل از انتخابات احمدی نژاد را پیروز انتخابات معرفی می کند اما درست یک روز پس از انتخابات و با اعلام پیروزی احمدی نژاد در انتخابات ریاست جمهوری همنوا با عده ای در داخل، تقلب گسترده در انتخابات ایران را مطرح کردند.

ادعایی بدون دلیل، عدم پیگیری ادعا بصورت قانونی و لشکر کشی های خیابانی زمینه را برای خشونت ها خیابانی فراهم نمود. در این برهه شاهد نوعی کنش سیاسی هستیم که بیشتر به توحش سیاسی می ماند.

تکرار ادعا بدون ارائه دلیل در طول سال موجب شد که این حرکات در طول سال انجام شود. نا امن نمودن فضای کشور توسط آشوب های خیابانی زمینه را برای حرکت های تروریستی سازمان یافته فراهم نمود. کشته شدن مشکوک دختری در خیابان با تمام وجود تناقضاتی که در آن وجود دارد طعمه مناسبی برای دستگاه های تبلیغاتی دشمن واقع شد.

دشمن با جنگ روانی که برای این طعمه به راه انداخت، خشونت را در آشوب های افزایش داد و سعی نمود با عبور از پاسخ به ادعای تقلب آشوب های خیابانی را به خون خون خواهی تبدیل نماید.

در این اوضاع ورود غیر قانونی سلاح گرم به کشور و فروش آن در سطح شهر تهران توسط عناصر  ضد انقلاب در خور توجه است که نفس این کار موجب افزایش خشونت در آشوب های تهران می شد.

حمله پایگاه های بسیج که در آن سلاح  وجود  داشت پیامی جز آغاز مبارزه مسلحانه نمی توانست داشته باشد. اگر با این کار به صورت قاطع برخورد نمی شد باید شاهد دگیری ها مسلحانه در تهران به طور گسترده می بود که بشدت برای امنیت شهر خطر ناک بود.

حمله به مسجد لولاگر و آتش زدن مسجد می  تواند در راستای تحریک احساسات طرف مقابل به درگیری ها دامن بزند. مسلما تشدید کینه در طرفین دگیر در این اوضاع خود موجب افزایش تنش می شد که گروه آشوبگر از هیچ کاری برای تشدید تنش مضایقه نکرد.

حمله به مقدسات مردم نیز یکی از راهکارها برای ایجاد تفرقه در بین مردم و تحریک احساسات آنها بود که می توان از توهین به امام خمینی (ره) در 16 آذر و هتک حرمت در عاشورای حسینی نام برد.

اما اشتباه این جریان این است که سعه صدر مردم و صبر آنها درمقابل این توهین ها را به حساب بی تفاوتی مردم گذاشتند اما 9 دی مردم سکوت خود را شکست و با حضور بی نظیر خود در صحنه به این بی حرمتی ها پاسخی کوبند داد. ملت در این روز بار دیگر پیوند خود با نظام و مقدسات را نشان دادند و تجمع ایشان پیام برخورد با این هتکان را داشت.

و اینک نوبت مسئولان قضایی کشور است که با عوامل اصلی ناهنجاری های اجتماعی قاطعانه برخورد نماید. قطعا کسانی که قصد داشتند رأی ملت ایران را مخدوش کنند و با لجاجت های خود به فتنه دامن زدن در اولیت قرار دارد و این خواست ملت در 9 دی بود.

سجاد اکبری دانشجوی پلی تکنیک